نام رمان: مطیع تو نام نویسنده: فاطمه فلکی ژانر: تراژدی، عاشقانه تعداد صفحه:188
دانلود رمان تراژدی مطیع تو از فاطمه فلکی به صورت pdf،اندروید لینک مستقیم رایگان
خلاصه:
راجع به پسری به نام پندار که زندگی خوبی نداره و متاسفانه از
نظر حمایت خانواده و اطرافیان محرومه. برای امرار معاش
خودش و داداش کوچولوش مجبوره راننده و خدمتکار بانوی
عمارتی بشه که توش بوی خون و انتقام میاد و قصه تلخی که در این رمان جریان دارد متعلق به اونه!
بخشی از کتاب:
صدای قیژ-قیژ این پنجره‌ی لعنتی رو مخمه! ای خدا اینجا هم جا بود واسه ما کار پیدا کردی؟
بلند میشم و پنجره رو با ضرب محکمی میبندم، اما صداش قطع نمیشه، وا! یعنی چی؟ در هم بسته‌است، پس این صدا مال چیه؟ بیرون رفتم و یه سر و گوشی آب دادم؛ اما هنوز اون صدا توی گوشم بود و نمیدونستم صاحبش کیه تا یه کتک مفصل از من بخوره! دستی روی شونه‌ام خورد و به همون سمت برگشتم.
-پندار، تو اینجا چیکار میکنی؟
-م… من اومدم صدای کثافت این پنجره رو ببندم که…
-صدا از پنجره نیست! خانوم دارن گیتارشون رو برای نواختن آماده میکنند.
-خب الان؟ نصفه شب؟ !
-دخالت کردن تو کار خانوم میدونی چه عواقبی داره!
عصبی بودم، من حرف زور سرم نمیشد و این پیرمرد یه لاقبا به
من میگه تو کار خانوم دخالت نکن؛ اه-اه!
چاره‌ای نبود، باید برمیگشتم به همون اتاقک چوبی کثیف تا شبم و صبح کنم.
***
-هی بلند شو، پاشو دیگه!
-چه مرگته؟!
نفس عصبی اون فرد ناشناس تو صورتم خورد و محکم یقه‌م رو
گرفت. چشمهام و باز کردم و با…
ای وای. گند زدم رفت!
-ب… بخ… شید! قصد بدی نداشتم به… خدا!
-زودتر پاشو تا نزدم زنده و مردهات و از جلوی چشمت رد نکردم.
محکم یقه‌ی لباسم و ول‌کرد و با ضرب به بالشت خوردم. یه روزی از این کثافت یه انتقامی بگیرم من که مرغ‌های آسمون تا چهلمش براش عزا بگیرن !
-تنه‌لش پاشو!
با حرص بلند شدم و دکمه‌های لباسم و باز کردم. از اون اتاقک کوفتی بیرون اومدم و لب حوض رفتم. ای جانم، عجب عمارتی! به خودم قول میدم یه روز واسه خودم و ماهور همچین عمارتی و بخرم و با هم توش مثل این یزیدا زندگی کنیم .
خنک‌های آب به صورتم خورد و وضوم و گرفتم .آقاجون میگفت
صبح‌ها وضو بگیرم تا آخر شب خدا باهامه.
-اومدی استخر؟ یالا دیگه، خانوم دیرشون شده!
-اه باشه، اومدم!
دوباره برگشتم و توی اون ساک دستی کوچیکم دنبال یه پیرهن مشکی گشتم.
بالاخره پیداش کردم و پوشیدمش.باید این خانوم خانومی که این‌ها میگن و میرسوندم دانشگاه، هی روزگار!
وقت و تلف نکردم و در کسری از ثانیه بیرون رفتم! یادش بخیر، من هم واسه خودم آقایی بودم، تار-تار موهام رو ژل میزدم و درستشون می‌کردم تا تمیز و آراسته باشم. لباس‌هام از انواع و اقسام مارک‌ها و برندها بود. یه قیافه‌ی درست درمونم داشتم که الان…
الان هیچ کدومش برام نمونده! سوار بنزی شدم که روزها آرزوی داشتنش و داشتم، با تک بوقی که زدم یه دختر خیلی کوچولو از اون عمارت بزرگ سفید بیرون زدم. اوه! بادیگاردهاش تو حلقم…
-هی چیکار میکنی؟ بیا در و برای خانوم باز کن!
-با منی؟
-یالا، بیا دیگه.
از ماشین بیرون زدم، در عقب و باز کردم. دلم نمیخواست بهش نگاه کنم و سرم پایین بود.
-سلام بده به خانوم!
-سلام و علیکم.
محکم به ساق پام ضربه زد و خم شدم. چرا این دیوونه زد؟ سلام دادم دیگه!
پوزخند روی لب‌های اون قول بیابونی‌ها روی مخم بود؛ آدم‌های این
خونه چه مرگشونه؟!
-شرمنده بانو! خدمتکار جدید، یکم تازه وارده! شما عفو کنید…
دختره که اصلا تو این بادیات نبود و سوار ماشین شد. توی صورتش هم که اصلا هیچ چیز معلوم نبود، نه خوشحال نه غمگین.
بیخیال کاویدن صورت سفید خانوم شدم و سوار ماشین شدم.
-هی پندار!
-بله آقا؟
-وای به حالت دست از پا خطا کنی! فهمیدی؟
-حواسم بهشون هست!
